Mijn vrienden hadden mij natuurlijk graag een grotere opkomst bij mijn lezing in de bieb gegund. Maar voor mij was het weer een wonderlijke ervaring. Ik rolde de bieb in en werd meteen opgevangen door een medewerkster en een lezer die boeken aan het uitzoeken was. Zij waren allebei nieuwsgierig naar de lezing die ik een uurtje later zou geven. De vrouw met haar handen vol boeken vond het jammer dat ze niet kon blijven, maar wilde mijn boek wel kopen. Ik signeerde haar exemplaar en gaf het aan haar. Het gesprek dat wij toen hadden was voor mij een openbaring. Ik legde uit dat mijn boek niet alleen over mijn leven ging, maar ook over hoe mensen reageren op mij. Door ons gesprek merkte ik dat ze ook een lichte lichamelijke handicap had. Ze wist precies wat ik bedoelde toen ik vertelde dat ik de oordelen en vooroordelen van mensen beschrijf. Ze knikte en zei: “Ja, de maatschappij doet dat met iedereen. Nederlanders hebben bijvoorbeeld vaak een vooroordeel over Duitsers, mensen met een andere cultuur enzovoort. Dat kun je niet voorkomen.”
“Nee”, zei ik. “Maar ik wil het wel veranderen!”
Ze schudde mijn hand en zei: “Succes!”
Tijdens de lezing voor een paar mensen zag ik aan hun gezichten, hoe mijn boodschap hun raakte. Ik was hun iets positiefs aan het geven en zij waren aan het nadenken! Als mensen beperkt zijn betekent dat niet dat hun leven triest is. We hoeven geen medelijden met ze te hebben. Er werd ook gelachen in de zaal!
Juist om deze reden zal ik nooit hier vermelden hoeveel boeken ik op een dag heb verkocht. Dat telt niet. Wat telt is dat ik leuke gesprekken met mensen heb gehad, nieuwe contacten heb gelegd en nu op weg ben naar een nieuw avontuur!